‘Allemaal aan de tiet’ en de Corona-crisis

Goede morgen, hoe gaat het?

In 2013 schreef ik ‘Dagboek van een bankier. De dagelijkse werkelijkheid achter de prooi’, uit woede over ‘De prooi’. Het boek werd grotendeels genegeerd door het journaille dat alleen elkaars ‘onderzoeksjournalistiek’ boeken promoot en pusht op kosten van de belastingbetaler en de lezer (zie nu weer ‘De Staatsbank’), maar dat vond en vind ik niet erg.  

Ik richtte me en richt me op de blue ocean niche van mensen die wel geinteresseerd zijn in de waarheid en geen schaap zijn.  De verhalenbundel inclusief het hoofdstuk over ‘De bank van Zalm’  boek werd zeker gezien het negeren door het journaille goed verkocht en nog steeds trouwens.

Niet in de laatste plaats vanwege het laatste hoofdstuk: ‘Epiloog: als je niets verandert, verandert er niets’ over de bancaire sector in Nederland. Een hoofdstuk dat in deze tijd nog steeds even actueel is als toen.

‘Epiloog: als je niets verandert, verandert er niets’

Een van de verhalen waar ik sinds het begin van de Corona-crsis vaak aan denk is getiteld ‘Allemaal aan de tiet’.

Het was het antwoord van mijn toenmalige senior manager bij ABN Amro, de helaas overleden Wouter vd V., op mijn vraag waarom er in onze bancaire sector en in Nederland in Nederland niets veranderde rond het jaar 2000.  

Hij draaide zich om en zei kort samengevat: ‘de management consultants zeggen niets want anders gaan we naar een ander en de grote accountantskantoren zeggen niets want daar geldt hetzelfde voor. De toezichthouders zeggen niets want die komen bij ons vandaan en ministers, leden van de 2e kamer en andere politici zeggen niets, want die willen hier komen werken’.

‘Daarom verandert er in dit kleine Nederlands niets, wat er ook gebeurt. Nu niet en nooit niet.’

Hij beschreef exact hoe de ‘Groeien moet en lenen moet’ economie in Nederland er uit ziet, ook in deze Corona-crisis. Ik mis hem, zeker nu.

Het interessante is dat je onder groep die ‘aan de tiet hangt’ ook veel journalisten en BNN-ers kunt scharen. Waarom? Ze zijn gewend om in een bepaald wereldje rond te draaien zonder oog voor de echte realiteit. Ff een stukje schrijven, wat ‘Dino-profs’ bellen als Boot, Eijffinger en een aantal mensen van Sustainable Finance Lab, wat vrouwelijke ‘knuffel bankiers’ van een van de grootbanken uitnodigen en klaar is kees.  

De betrokken grote bedrijven van de oude ‘Groeien moet’ industrie zitten met handen en voeten nog steeds vast aan die grote bedrijven. 

Alleen hangen nu de banken ook allemaal aan ‘de tiet'”die van Wopke Hoekstra, zodat er voor de echte zelfstandige ondernemers in Nederland niets meer overblijft.